Στην ευρύτερη περιοχή του Διβαρίου διατηρούνται κατάλοιπα κατοίκησης που χρονολογούνται από την 3η χιλιετία π.Χ. έως και τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους, ενώ στην κορυφή της χερσονήσου του Κορυφασίου βρίσκεται το μεσαιωνικό φρούριο Παλαιοκάστρου ή Παλαιοναβαρίνου.
Σύμφωνα με τον αρχαίο περιηγητή Παυσανία (4.36.1-5) στο Κορυφάσιο βρισκόταν η Πύλος, όπου είχε συναντήσει το ιερό της Αθηνάς Κορυφασίας, τον οίκο, τη σπηλιά και τον τάφο του Νέστορος. Πράγματι, σε ολόκληρη την χερσόνησο του Κορυφασίου διατηρούνται διάσπαρτα οχυρωματικά, οικοδομικά και άλλα κατάλοιπα, που πιθανότατα προέρχονται από την Πύλο των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων.
Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον θολωτό τάφο του Θρασυμήδους, της εποχής του Χαλκού, κατάλοιπα νεκροταφείου της ελληνιστικής περιόδου στην περιοχή της λιμνοθάλασσας Διβαρίου, το Παλαιό Κάστρο του Ναβαρίνου, κατασκευασμένο τον 13ο αιώνα, το σπήλαιο του Νέστορος, καθώς και τα ερείπια του τείχους της πόλης της ελληνιστικής Πύλου.